Çocuklarınız oyun oynarken bırakın dağıtsın, elbette döksün saçsın demiyorum ama, çocuklar oynarken oyuna adapte olduklarından neyi nereye koyduklarını, nereye bıraktıklarını, hangi eşyanın nerede durması gerektiğinden çok oyunla ilgilenirler.Doğal olarak da oyun oynanılan alan darmadağın olur.
Eskiden ikizler oyun oynarken arkalarından gezer , bir robot edasıyla onların dağıttıklarını toplardım. Baktım ki olacak gibi değil, oyunlarının bitmesini bekliyorum.Oyunları bittikten sonra topluyorum dağınık oyuncaklarını.Küçük oldukları dönemde elbette yardımcı olamıyorlardı ama 4-5 yaş grubundalar ve oyuncakları ve oyun alanını toplamada %100 olmasada yardımlaşıyoruz ikizlerle.
Sözün özü dağıtsınlar, dağıtsınlar ki yaratıcılıkları gelişsin, bazen oğlum bir mandal, bir parça kağıt boş tuvalet kağıdı rulosunu kullanarak envai çeşit farklı görüntülerde araçlar yapıyor.Uzay mekiği bile yaptık biliyormusunuz .Ona zarar vermeyecek her türlü meteryalle oyun oynayabilirler bence.
Nasıl biz her gün işe geliyorsak, sorumluluklarımız varsa oyun da onların sorumluluğu.
Hem biz demiyor muyuz”- Al çocucuğum bunları uslu uslu oyna emi” diye çoğu zaman oyuncakları önüne sererek.
Onun görevi ve sorumluluğu da oyun oynamak öyle değil mi?
Bırakın dağıtsın, yeter ki hayal gücü gelişsin, oynasın ona “onu yapma ” “bunu yapma”, “o öyle mi olur? ” demeyin.Zaten bir daireye sıkışıp kalıyor çocuklar.Gidecek yapacak çok da fazla alternatifi yok çünkü.
Tüm enerjisini evde atacak elbette.
Bazen gıdıklayarak, bazen öpüp koklayarak, bazen yerde yuvarlanarak sizde onlara katılın.Hme çok eğlenceli hem de strese bire-bir:)
Kesinlikle katılıyorum bu düşüncenize, sadece dağıtıp toplamak da değil. Oyun oynarken her konuda sürekli çocuğa müdahale eden ebeveynler var. Söylediğiniz gibi sonra da yaratıcı olmalarını bekliyoruz, sürekli kısıtlayarak.
Aynen hep kısıtlama hep kısıtlama zaten sürekli dört duvar arasındalar ya okul ya ev 🙁
Tamamen katılıyorum. kısıtlamakla daha kötü yapıyoruz kendine güveni olmayan çocuklar yetişiyor. Harika bir yazı