Çocukluğumdan beri yağmurlu havalar beni hep hüzünlendirmiştir.
Bugün de öyle günlerden birini yaşıyorum.
Çisil çisil yağan yağmurun sesi beni çocukluğuma gençlik yıllarıma götürüyor.
Elime bir fincan çay alır battaniyeye özlemle sarılır camdan yağmuru izlemeyi ne severdim.
Birde şarkı mırıldanır cama vurup dağılan yağmur tanelerini sayardım.
Sadece ders çalışmaktan başka yükümlülüğü olmayan bir çocuk yada gençseniz hayat ne güzeldir.
Yaşam telaşı sadece okul, dersler, öğretmenlerdir, bazen okula giderken otobüs durağındaki yakışıklı çocuktur gülümseme sebebin, bazen 100 aldığın bir ders notudur.
Kaygıları sadece zayıf almak, mahalledeki arkadaşlarının oyuna almamasıdır onu, çoğu zaman da oynarken cama gelen topun komşu teyzenin camını kırmasının ardından akşamı beklemektir telaşla ,
“acaba şikayete geleceklermi diye”
Oysa şimdi öylemi kaygılarımız, sevinçlerimiz hepsi farklılaştı.
Masumluğunu yitirip bambaşka oldu.
Masumluğunuzu yitirmemeniz dileğiyle
ilknur
NOT:Aşağıdaki şarkı tamda yağmurlu bir güne göre değilmi?
çok güzel, masumluğumuzu yitirdik… acaba diyorum; büyümesemiydik…
bizim yitirdiklerimizi çocuklarımız yitirmez umarım…
sevgiler…